ဘုရားစင္ေပၚက ေသာက္ေတာ္ေရခြက္လို
အသစ္လာတိုင္းအသြန္ခံေနရ....ဘ၀။
ႏြားေၿခရာခြက္လို....ပင္လယ္အတုမွာမွ
ပညာသားပါပါၾကီးလိႈင္းမူးေနခဲ့
ပင္လယ္ဓါးၿပကို..အားက်စိတ္နဲ႕ေပါ့။
ဒီလို...ၿမတ္နိုးမႈကို..စဲြလမ္းမႈကို..
ကဗ်ာအေပၚထားတဲ့ယံုၾကည္သက္၀င္မႈေတြကို...
ၾကမ္းတစ္ေၿပးထိုင္ေဆြးေႏြးၾကမတဲ့...
“တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာဆိုတာ..ဒဏ္ခံၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းပါဗ်ာ” ဆိုတဲ့
အဲဒီဓါးၿပအိုၾကီးက..
ငါ့ကို ...အိပ္မက္ေပးလား...ေပးရဲ႕။
ဒီအဆုတ္နံရံေတြက်ပ္ခိုးစဲြေအာင္ အစီခံေတြစုေဆာင္းခဲ့
ႏွစ္ပဋိေစၦဒေတြ...
ဆီသယ္မလက္သုတ္လို မာယာနဲ႕သာေဌယ်ေတြ..
ငါ..ၿပဳတ္..ၿပဳတ္ေလွ်ာ္ပစ္ခဲ့
ႏွစ္ပဋိေစၦဒေတြ...
ဒီရင္ဘတ္မွာ..ေသြးေတြလို..ဆပ္ၿပာပူေပါင္းအၿမႈပ္ေတြ..ပလံုစီထ
ၿမင့္မိုရ္ေတာင္ထိေတာင္ေရာက္လို႕။
တခါတခါ...အဘိဓမၼာဆန္ခ်င္လြန္းသူေတြက....
“လူ႕ဘ၀ဆိုတာ...မီးပံုးပ်ံလိုပဲ...
လႊင့္တင္လိုက္ပီဆိုကတည္းက...ေပါက္ကဲြေလာင္က်ြမ္းပီးစီးရင္
ပ်က္သုဥ္းၿပာက်ဖို႕ပါပဲ...”တဲ့။
ဒီလို..ေရာင့္ရဲၿခင္းကိုလား...ပ်င္းရိၿခင္းကိုလား
လူ႕မာနကိုလား..စိန္ေခၚလိုက္ပံု...။
ဒါကို..ေအာ့ပတီမစ္စတစ္သမားေတြခ်ည္း....စုေဆြးေႏြးေနၾကတာ...တဲ့
(ၾကီးက်ယ္လိုက္ၾကပံုမ်ားကြာ)
အဲဒီႏြားေၿခရာခြက္ေတြထဲက..ဖားေတြဆီပါပဲ...
“ေဟာဒီက...အလိမၼာ..၀ယ္ၾကဦးမလားေတာ့” တဲ့
ဒီလို.ေအာင္ၿမင္မႈကိုသိုသိပ္တတ္ဖို႕...
ၾကီးက်ယ္မႈေတြကို...ေလေပါင္ေလ်ာ့ဖို႕...
နထင္ေရာက္ေသြးေတြကို...ေသြးက်ေဆးတိုက္ဖို႕...
ပင္လယ္ဓါးၿပနဲ႕ငါ...ႏွစ္ဦးသေဘာတူ...တစ္က်ြန္းစံခဲ့တယ္။
ခု ..ငါေကာက္ေဆာင္းထားတဲ့ေခါင္းေပါင္း...
ဘီလူးေခါင္းမွန္းလူသိနည္းတယ္..
မိုးၾကိဳးပစ္ရင္..ကာမဲ့ထန္းလက္
lightning arrestor တပ္ထားတယ္။
ဒီလို...အိုမင္းရင့္ေရာ္လာတဲ့ ေခါင္းအႏွစ္သားေတြကို
ဒီလို..အနယ္က်လာတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို
ဒီလို...ၿပည့္စံုလံုေလာက္လာတဲ့ လွစ္ဟာခ်က္ေတြကို
ဒီလို..စိမ္းစိုလန္းဆန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ထိကရုန္းေတြကို
ဒီလို...ပါရမီေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့..၀ဋ္ေၾကြးေတြကို
ခုေတာ့...ဒီရုပ္နဲ႕..ဒီနာမ္
အေပးအယူမတည့္တာေလးတစ္ခုထဲနဲ႕...
အဲသလို..ဘာမွန္းမသိတာေတြအားလံုးကို
က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး...လြမ္းေနရပါၿပီ။
ပု၀ါေလးၿခံဳပီးလြမ္း..
ႏွာရည္ေလးသုတ္ရင္းလြမ္း..
ဘီယာေလးေသာက္ရင္းလြမ္း..
ေဆးလိပ္ေလးဖြာရင္းလြမ္း..
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လြမ္း..
တက္တက္ၾကြၾကြလြမ္း..
ေက်ေက်နပ္နပ္လြမ္း..
ႏွစ္ေထာင္းအားရလြမ္း..
တင္းၿပည့္က်ပ္ၿပည့္လြမ္း..
အားရပါးရလြမ္း..
ပက္ပက္စက္စက္လြမ္း...
စိတ္ေရာကိုယ္ပါလြမ္း..
....လြမ္း
....လြမ္း
....လြမ္း
ဒီလို..Future shock ေတြသိပ္မ်ားေနတဲ့
ဓါးၿပအိုၾကီး ရဲ႕ပင္လယ္အတုထဲ
ငါတို႕ေလွေတြ..အရူးအမူး..လူးေနတာနဲ႕စာရင္..
ဒီလို..စိတ္လိုလက္ရေလးလြမ္းေနရတာက
ပိုမေကာင္းဘူးလား...အခ်စ္ရယ္။
ကဲ..ခု..
ကိုယ္ကေတာ့..ဒီအလြမ္းေတြကို...
ေရမေရာပဲ...တစ္က်ိဳက္ထဲ...ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီကြာ။
အသစ္လာတိုင္းအသြန္ခံေနရ....ဘ၀။
ႏြားေၿခရာခြက္လို....ပင္လယ္အတုမွာမွ
ပညာသားပါပါၾကီးလိႈင္းမူးေနခဲ့
ပင္လယ္ဓါးၿပကို..အားက်စိတ္နဲ႕ေပါ့။
ဒီလို...ၿမတ္နိုးမႈကို..စဲြလမ္းမႈကို..
ကဗ်ာအေပၚထားတဲ့ယံုၾကည္သက္၀င္မႈေတြကို...
ၾကမ္းတစ္ေၿပးထိုင္ေဆြးေႏြးၾကမတဲ့...
“တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာဆိုတာ..ဒဏ္ခံၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းပါဗ်ာ” ဆိုတဲ့
အဲဒီဓါးၿပအိုၾကီးက..
ငါ့ကို ...အိပ္မက္ေပးလား...ေပးရဲ႕။
ဒီအဆုတ္နံရံေတြက်ပ္ခိုးစဲြေအာင္ အစီခံေတြစုေဆာင္းခဲ့
ႏွစ္ပဋိေစၦဒေတြ...
ဆီသယ္မလက္သုတ္လို မာယာနဲ႕သာေဌယ်ေတြ..
ငါ..ၿပဳတ္..ၿပဳတ္ေလွ်ာ္ပစ္ခဲ့
ႏွစ္ပဋိေစၦဒေတြ...
ဒီရင္ဘတ္မွာ..ေသြးေတြလို..ဆပ္ၿပာပူေပါင္းအၿမႈပ္ေတြ..ပလံုစီထ
ၿမင့္မိုရ္ေတာင္ထိေတာင္ေရာက္လို႕။
တခါတခါ...အဘိဓမၼာဆန္ခ်င္လြန္းသူေတြက....
“လူ႕ဘ၀ဆိုတာ...မီးပံုးပ်ံလိုပဲ...
လႊင့္တင္လိုက္ပီဆိုကတည္းက...ေပါက္ကဲြေလာင္က်ြမ္းပီးစီးရင္
ပ်က္သုဥ္းၿပာက်ဖို႕ပါပဲ...”တဲ့။
ဒီလို..ေရာင့္ရဲၿခင္းကိုလား...ပ်င္းရိၿခင္းကိုလား
လူ႕မာနကိုလား..စိန္ေခၚလိုက္ပံု...။
ဒါကို..ေအာ့ပတီမစ္စတစ္သမားေတြခ်ည္း....စုေဆြးေႏြးေနၾကတာ...တဲ့
(ၾကီးက်ယ္လိုက္ၾကပံုမ်ားကြာ)
အဲဒီႏြားေၿခရာခြက္ေတြထဲက..ဖားေတြဆီပါပဲ...
“ေဟာဒီက...အလိမၼာ..၀ယ္ၾကဦးမလားေတာ့” တဲ့
ဒီလို.ေအာင္ၿမင္မႈကိုသိုသိပ္တတ္ဖို႕...
ၾကီးက်ယ္မႈေတြကို...ေလေပါင္ေလ်ာ့ဖို႕...
နထင္ေရာက္ေသြးေတြကို...ေသြးက်ေဆးတိုက္ဖို႕...
ပင္လယ္ဓါးၿပနဲ႕ငါ...ႏွစ္ဦးသေဘာတူ...တစ္က်ြန္းစံခဲ့တယ္။
ခု ..ငါေကာက္ေဆာင္းထားတဲ့ေခါင္းေပါင္း...
ဘီလူးေခါင္းမွန္းလူသိနည္းတယ္..
မိုးၾကိဳးပစ္ရင္..ကာမဲ့ထန္းလက္
lightning arrestor တပ္ထားတယ္။
ဒီလို...အိုမင္းရင့္ေရာ္လာတဲ့ ေခါင္းအႏွစ္သားေတြကို
ဒီလို..အနယ္က်လာတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို
ဒီလို...ၿပည့္စံုလံုေလာက္လာတဲ့ လွစ္ဟာခ်က္ေတြကို
ဒီလို..စိမ္းစိုလန္းဆန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ထိကရုန္းေတြကို
ဒီလို...ပါရမီေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့..၀ဋ္ေၾကြးေတြကို
ခုေတာ့...ဒီရုပ္နဲ႕..ဒီနာမ္
အေပးအယူမတည့္တာေလးတစ္ခုထဲနဲ႕...
အဲသလို..ဘာမွန္းမသိတာေတြအားလံုးကို
က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး...လြမ္းေနရပါၿပီ။
ပု၀ါေလးၿခံဳပီးလြမ္း..
ႏွာရည္ေလးသုတ္ရင္းလြမ္း..
ဘီယာေလးေသာက္ရင္းလြမ္း..
ေဆးလိပ္ေလးဖြာရင္းလြမ္း..
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လြမ္း..
တက္တက္ၾကြၾကြလြမ္း..
ေက်ေက်နပ္နပ္လြမ္း..
ႏွစ္ေထာင္းအားရလြမ္း..
တင္းၿပည့္က်ပ္ၿပည့္လြမ္း..
အားရပါးရလြမ္း..
ပက္ပက္စက္စက္လြမ္း...
စိတ္ေရာကိုယ္ပါလြမ္း..
....လြမ္း
....လြမ္း
....လြမ္း
ဒီလို..Future shock ေတြသိပ္မ်ားေနတဲ့
ဓါးၿပအိုၾကီး ရဲ႕ပင္လယ္အတုထဲ
ငါတို႕ေလွေတြ..အရူးအမူး..လူးေနတာနဲ႕စာရင္..
ဒီလို..စိတ္လိုလက္ရေလးလြမ္းေနရတာက
ပိုမေကာင္းဘူးလား...အခ်စ္ရယ္။
ကဲ..ခု..
ကိုယ္ကေတာ့..ဒီအလြမ္းေတြကို...
ေရမေရာပဲ...တစ္က်ိဳက္ထဲ...ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီကြာ။
သရ
(၂၂ေမ၂၀၁၀)
(၂၂ေမ၂၀၁၀)
(၁၉၄၉ ခုႏွစ္က..ကမၻာေၿမကိုဖဲြ႕ဆိုဖတ္ၾကားဖို႕..ကမၻာ့ သားအိမ္ၾကီးထဲေနထိုင္က်က္စားသြားတဲ့
လူၾကိဳက္နည္းသည္ဟုဆိုေသာပင္လယ္ဓါးၿပၾကီးတစ္ဦးအား..ခ်စ္ခင္ေလးစားအမွတ္ရၿခင္းမ်ားစြာၿဖင့္...
